Zaprawa sportowa

Do uprawiania niemal każdej dyscypliny sportowej potrzebne jest odpowiednie przygotowanie. W równym stopniu dotyczy to profesjonalistów jak i amatorów. Na prawidłową zaprawę powinny zwrócić uwagę przede wszystkim te osoby, które wcześniej z wysiłkiem fizycznym miały niewiele wspólnego. To one najczęściej boleśnie doświadczają „zakwasów” i różnego rodzaju kontuzji spowodowanych zbyt forsownymi ćwiczeniami. Przygotowania najlepiej zacząć kilka tygodni przed przystąpieniem do właściwych ćwiczeń. Początkowo zaprawa nie powinna być zbyt męcząca. Wystarczy odrobina wysiłku. Dobrze, jeśli przy okazji rozgrzewane są wszystkie główne partie mięśniowe. Im lepiej będą one rozruszane, tym mniejsze ryzyko późniejszych naciągnięć lub bolesnych naderwań włókien. Ćwiczenia przygotowujące dają lepsze rezultaty, jeśli wykonywane są na zewnątrz. Dzięki temu organizm otrzymuje więcej tlenu, który dostarczany jest do mięśni. Z dala od miejskiego gwaru – w lesie czy parku nikt nie będzie nam przerywał lub złośliwie komentował nieudanych prób. Można więc poczuć się swobodnie. Po kilkunastu dniach zaprawę można wzbogacić o elementy ćwiczeń pomocnych w rozwijaniu partii ciała odpowiednich dla danej dyscypliny sportowej. Z czasem mogą one zdominować trening.

Klejenie glazury

Jeszcze kilkanaście lat temu do przyklejania glazury stosowano niemal wyłącznie zaprawy cementowe. Klasyczna technologia odeszła w niepamięć wraz z pojawieniem się znacznie wygodniejszych w użyciu zapraw klejowych. W swoim składzie zawierają one poza piaskiem, wodą i cementem szereg substancji poprawiających ich właściwości plastyczne i wypełniające. Tym samym są na ogół wygodniejsze do stosowania. Tego typu zaprawy zwykło się dzielić ze względu na ich grubość warstwy. Zaprawa klejowa cienkowarstwowa mierzy zwykle zaledwie 5 mm grubości i może być stosowana wszędzie tam, gdzie podłoże jest równe. Zaprawy średnio i grubowarstwowe nie wymagają idealnie płaskiej powierzchni z racji tego, że same wyrównują podłoże. Ich grubość wynosi najczęściej do 20 mm. Ponadto wśród zapraw klejowych wyróżnić można zwykłe i elastyczne. Te pierwsze mają zastosowanie do przyklejania glazury na typowych podłożach jak tynk czy beton. Zaprawy elastyczne sprawdzają się wszędzie tam, gdzie płytki mogą być wystawione na częste zmiany temperatury lub w miejscach o niestabilnym podłożu. Zaprawy klejowe mogą występować w postaci proszku do zmieszania z wodą lub elastycznej masy.

Zaprawy tynkarskie

Dostępne na polskim rynku zaprawy tynkarskie pozwalają na ich stosowanie na ściany wzniesione z różnego rodzaju materiałów budowlanych. Niektóre technologie wytwarzania wapna umożliwiają jego dodawanie wprost do mieszanki tynkarskiej, jeszcze w jej suchej postaci. Bardziej doświadczeni tynkarze polecają jednak zaprawy na bazie ciasta wapiennego, które odznaczają się lepszą urabialnością. Wapno hydratyzowane powinno być też odpowiednio długo moczone przed wyrobieniem masy. Na ogół producenci zalecają przygotować odpowiednio duże i szczelne naczynie, w którym rozrabiana będzie zaprawa tynkarska. Powinno być one wolne od wszelkiego rodzaju zabrudzeń i chemikaliów, które mogłyby niekorzystnie wpłynąć na właściwości wiążące masy. Pojemnik trzeba napełnić wodą po czym powoli wsypać wapno hydratyzowane, pamiętając o zachowaniu odpowiedniej proporcji – ok. 60 litrów wody na 100 kg wapna. Całość należy dobrze wymieszać, używając specjalistycznego mieszadła lub mniej fachowego, ale równie efektywnego sprzętu jak łopata lub motyka. Na koniec wystarczy pojemnik szczelnie zakryć i pozostawić na około 1,5 doby. W tym czasie temperatura w otoczeniu nie powinna być niższa niż 5 stopni Celsjusza. Same roboty tynkarskie zaleca się wykonywać w temperaturze około 15-20 stopni Celsjusza przy ładnej, słonecznej pogodzie.