Zaprawa - historia

Tym, co łączy rzymskie akwedukty, średniowieczne kościoły i wiktoriańskie kamienice jest... zaprawa. To ona scala budynki wykonane z setek tysięcy cegieł. Dawniej zaprawy były pilnie strzeżonymi tajemnicami mistrzów murarskich. Dziś dostępne są jako gotowe mieszaniny, do których wystarczy dolać wody zgodnie z instrukcją producenta. Podstawowym atrybutem każdej zaprawy jest jej zdolność do wiązania, czyli przejścia ze stanu półpłynnego w stały. Właściwość ta pozwala trwale łączyć elementy ścian budynków (np. cegły lub pustaki), ale także wypełniać spoiny i niewielkie pęknięcia a ponadto chronić elementy konstrukcyjne poprzez stworzenie trwałej, odpornej na warunki atmosferyczne i estetycznej powłoki. Istnieje nawet kilkanaście rodzajów zapraw stosowanych w budownictwie. Najpopularniejsze to zaprawy cementowe, wapienne i cementowo-wapienne. Nieco rzadziej wykorzystywane są ich odpowiedniki cementowo-gliniane i magnezjowe. Do zastosowań niewymagających dużej wytrzymałości, np. do łatania ubytków w tynkach, służą zaprawy gipsowe, w których nie używa się kruszywa. Naturalne właściwości zapraw mogą być modyfikowane poprzez dodanie odpowiednich domieszek do ich składu.

Zaprawa wyrównująca

Idealnie położone płytki ceramiczne w łazience wymagają odpowiednio przygotowanego podłoża. Niestety, w budownictwie wielorodzinnym zwłaszcza wznoszonym w latach 70. i 80. z tzw. wielkiej płyty, o prostych, trzymających pion ścianach i podłogach można tylko pomarzyć. Rozwiązaniem są zaprawy wyrównujące, które choć ujmują nieco powierzchni, zapewniają odpowiednie podłoże dla klejów spajających glazurę. Wiodący krajowi producenci oferują klientom gotowe mieszanki, które wystarczy w odpowiedniej proporcji rozrobić z wodą. Bazują one zwykle na spoiwie cementowym z dodatkiem kruszyw i dodatków modyfikujących. Ważne, by zaprawa wyrównująca odznaczała się bardzo dobrą przyczepnością do podłoża, a ponadto była wodo i mrozoodporna. Po połączeniu z wodą masa jest plastyczna przez 3-5 godzin (w zależności od cech produktu oraz temperatury otoczenia). W tym czasie należy nanieść ją na wyrównywaną powierzchnię, a także odpowiednio rozprowadzić i wygładzić. Wydajność zaprawy może się wahać od 1 do 2 kg na m2 dla warstwy o grubości 1 mm. Praktyka dowodzi, że w dużej mierze uzależnione jest to od nierówności podłoża a także jego chłonności. Czas schnięcia zaprawy wynosi na ogół około 6 godzin.